Bismillahirrahmanirrahim.
Dünya bir imtihandır, derler. Ve bu imtihan bazen en sevdiklerinden gelir. Bazen bir yabancı değil, seni doğuran acıtır. Bazen el öpmek yerine, gözyaşı silersin. Bazen “anne” dediğin kişi, kalbine en derin yarayı açar.
Zulüm sadece zalim kralların işi değildir. Bazen bir bakış, bir söz, bir ihmal; yıllar süren bir zulme dönüşür. Ve en acısı da budur: Evlat, kendisini doğuranın elinde parçalanırsa, hangi kucağa sığınacaktır?
Ey mazlum evlat…
Sanma ki Allah bilmiyor. Sanma ki adalet sadece mahkemelerde kurulur. Zulmü yapan ister anne olsun, ister baba; Rabbimiz adalet sahibidir. Onun terazisinde yakınlık değil, hak geçerlidir. Annelik bir makamdır; ama o makamı adaletle taşımayan, o makamdan hesaba çekilir.
Senin yaşadığın acıyı insanlar anlamasa da, Rabb’in anlar. Gece uykularında içini çeken hıçkırıkları duyan biri var. Ve O seni mazlum olarak kaydetmişse, unutma: Mazlumun duası ile arş titrer. Bu sen olsan bile… Ve zalim, isterse anne olsun.
Ey kendini yitiren evlat…
Sana zulmeden annene karşı kin tutman kolaydır. Ama unutma: Kin, kalbi zehirler. Senin imtihanın zulme uğraman kadar, zulmün seni neye dönüştürdüğüdür. Allah senden intikam değil, sabır ve adalet ister. Affetmeni değil, adaletli olmanı ister. Kalbini karanlığa bırakmamanı ister.
Annen zulmettiyse, bunu inkâr etme. Ama onun hatasını tekrar etme. Seni susturduysa, sen hakikati konuş. Seni küçümsediyse, sen merhametle büyüt. Çünkü sen bir zinciri kırıyorsun. Çünkü sen karanlıktan gelen ama karanlıkta kalmayacak olan evlatsın.
Ey zalim olan anne…
Sana bir evlat verildi; bu lütuf sana terbiye için verildi. Ama sen merhameti değil, kibri seçtin. O evladı sana emanet etti Rabbin; ama sen emanete zulmettin. Bil ki, Allah anneliği bahşeder ama sorumluluğunu da yükler. Mazlumu ezdiğin her an, mahşerde seni bekleyen bir hesaptır.
O evladın sana el açmadıysa değil, yüreğini açmadıysan yazık ettin. Ve o evlat senden uzaklaştıysa, Rabbinin katına yaklaştı belki de… Çünkü bazen kul, en derin yaralarda Rabbini bulur.
Ne Yapmalı?
Bir evlat olarak ne yapmalı?
- Zulmü inkâr etme: Gerçeği bilmek, iyileşmenin ilk adımıdır.
- Kendini suçlama: Bir annenin sevgisizliği, evladın eksikliği değildir.
- Hakkını helal etme zorunluluğun yok: Ama içinde kin de taşıma, çünkü o zehir seni hasta eder.
- Dualarını Allah’a yönelt: Adaleti, teselliyi, iyiliği yalnız O verir.
- Sen değiştir zinciri: Sana yapılanı sen yapma. Yeni bir nesil, senin elinde daha adil olsun.
Zulmeden anne için de dua et. Çünkü bazen bir kalp çok karanlığa batmıştır ve dönüşü ancak bir mazlumun duasıyla mümkün olur. Belki de o annenin kurtuluşu, senin sabrındadır. Ama unutma: Sabır, susmak değildir; sabır, doğru yerde doğru duruştur.
Ve unutma: Allah zalim anneye anne olduğu için değil, zalim olduğu için hesap sorar.